Het jaarlijkse Oerolfestival vindt deze week weer plaats op Terschelling. Het gevoel van het eiland/de plek staat centraal; Sense of place. Ik zag o.a. de dansvoorstelling van het Spaanse gezelschap Compania Sharon Fridman. Een prachtige voorstelling op het strand onder zeer zware omstandigheden. Gewoon lopen in het zand is al zwaar, laat staan dat je er moet dansen. Het decor; een leeg strand, veel wind, een bulderende zee met een zware branding. Ondergaande zon, uurtje of negen 's avonds. Fridman zoekt de zware omstandigheden graag op en laat z'n dansers reageren. Wat kom je tegen en hoe ga je daar mee om? Inclusief het innerlijke conflict. Het resultaat was indrukwekkend. De 6 hoofddansers dansten samen met 14 anderen (ook niet-professionele dansers) op speciaal gecomponeerde electronische muziek. De soundscapes meanderden over het strand en de dansers bewogen over elkaar heen en door elkaar. Dan weer elkaar afstotend, dan weer ondersteunend. De sfeer was af en toe dreigend en wanhopig, en soms leek het alsof ze als de golven heen en weer rolden. In een eeuwig durende beweging. Oerolmagie.
foto's: cultuurpodiumonline.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten