Onbegonnen werk
Genoeg. Genoeg. Nu geen gedichten meer.
De dag is als een dag, en dat is dat.
Alleen een gek als ik zoekt naar een woord
dat het gejakker van de tijd ontkracht.
Zo kras ik maar wat op papier van hout.
En jij, mijn vriend, weet dat een kist een kist....
Alles bloeit dood. Het stilst in een gedicht.
Genoeg daarom, genoeg. Mijn pen wordt slap
en jij, mijn vader, rust nu in de lucht.
Hoe breng ik ooit je oogopslag terug?
En waarom is de wereld toch zo wijd
terwijl je as haast in mijn handpalm past?
Geen wetenschap die hierop antwoord geeft
Had ik het hart, ik zou het onderzoeken
zoals een alpinist zijn blik leegeet.
Uit: Dit is mijn dag/ Menno Wigman 2004
Geen opmerkingen:
Een reactie posten