Tomado boekenrek, metaal, goede staat
(alle onderdelen gemerkt)
Periode: jaren 70
Prijs: 75 euro
donderdag 24 november 2016
Deense spiegel
In de verkoop deze week; een prachtige vintage spiegel van teakhout. In Deense stijl, hij lijkt op ontwerpen van Luxus en Markaryd. De spiegels van die producenten gaan gemakkelijk richting de 1500 euro per stuk. Waarschijnlijk is dit een Nederlands exemplaar uit de jaren 60. Nog in een hele mooie staat en met een nieuw ophangkoord van gevlochten suede. De diameter is 39 cm.
Vintage spiegel, teakhout
Periode: jaren 60/70
Prijs: 125 euro
dinsdag 22 november 2016
Fantoom
Wat maakt dat je 's nachts gaat leven?
Dat je alleen maar in het duister je voedsel zoekt en je hele systeem
zich richt op stilte en zien in het donker? Ik vroeg het me af deze herfst. Half blind en onhandig had ik mijn weg gezocht in het eerste duister van een
doordeweekse avond. Een avond die behoorde bij een prachtige dag in
de natuur, eentje die ik had doorgebracht met het vangen en ringen van
trekvogeltjes in de Eemshaven. Ik draag normaliter een bril om alles een
beetje scherp te zien maar omdat ik het terrein ken had ik hem
vandaag niet op. Geen probleem. En voor het gepeuter bij de netten had ik mijn leesbril, ik had ik alle gevederde pracht goed kunnen zien. Ik gedij in het licht, dat is wel duidelijk. Zodra
het donker wordt krijg ik problemen. En daar liep ik ook vanavond
weer tegenaan.
Met een klein lampje op mijn voorhoofd
om mezelf bij te lichten en met de leesbril paraat, deden mijn
compagnon en ik de laatste controleronde langs de netten; trekvogels
vangen doe je van zonsopgang tot net na zonsondergang. Het was flink
donker tussen de bosjes in het terrein, alleen als ik opkeek zag ik
de netstokken iets afsteken tegen de avondhemel. Hier en daar hing
nog een vogel in het net en het kostte me grote moeite om ze eruit te
halen in het duister. Ik ergerde me aan mijn slechte zicht en aan
mijn onhandigheid, aan mijn gestruikel door het ongelijke terrein.
Steeds opnieuw moest ik mijn lampje richten en ik vergat na iedere
handeling m'n leesbril af te zetten waardoor ik voortdurend zelf de
netten inliep, bah. Ik ben niet aangepast aan leven in duisternis.
Uilen wel. Maar die kleunen ook wel eens mis ondanks hun schitterende
eigenschappen. In een van de netten die was opgesteld langs een
corridor tussen de bosjes hing namelijk een ransuil. Het dier deinsde
verschrikt achteruit toen we het beschenen met onze hoofdlampjes. Met
grote fel oranje ogen keek het ons aan zoals alleen uilen kunnen
kijken; fanatisch boos. Tegelijkertijd maakte het knappende geluidjes
met haar tong in een poging om ons af te weren. Ik liet het aan mijn
metgezel en zijn ervaring over om de uil te bevrijden, beducht als ik
was voor de enorme klauwen van het dier. We maakten de ronde af en de
uil lag intussen rustig in een soort uilenhoudgreep op de arm van
mijn compagnon. Terug in onze schaftkeet werd ze geringd. De ring
schoof mooi ruim over de roodgevederde uilenpoot. De huid van uilenpoten is bedekt met veertjes, het is net of ze een broek dragen. Die
broek hoort dus bij dat leven in duisternis denk ik dan. Die broek
heeft een functie net als al het andere moois van de uil, z'n
gezichtsmasker, de oorpluimpjes. Allemaal evolutie uiteraard, het had geen zin om romantische gedachten te hebben. Blijkbaar was het in een ver verleden nuttig of noodzakelijk voor
uilen om een draai te maken naar de nacht. Fascinerend als je eigen zintuigen zo zijn ingesteld op leven in het daglicht.
Buiten liet ik de ransuil nog even
poseren voor een paar foto's. De klauwen onschadelijk omdat ik nu ook
de juiste greep toepaste. Verbazend hoe imposant ze lijken en hoe
licht ze eigenlijk zijn. Een paar honderd gram wegen ze. Een
indrukwekkende massa veren maar bijzonder weinig gewicht. In het
licht van m'n hoofdlamp zag ik van dichtbij de mooie oranje ogen, de
soepel doordraaiende beweging van de kop. Toen was het moment gekomen om de uil
los te laten. Ik opende mijn vuist en verwachtte een afzet, gewicht
tegen mijn hand. Dat je hand wordt weggedrukt door die afzet. En
geritsel van veren die lucht in beweging brengen. Een kreet
misschien. Maar er was niets. De uil spreidde haar vleugels en gleed
de duisternis in, loste op in stilte. Alsof ik enkel lucht in handen had gehad.
maandag 21 november 2016
Vintage dienbladen, teakhout
Straks breekt de feestmaand aan. Met de dienbladen op de foto's presenteer je op een leuke manier je lekkere hapjes. De blaadjes zijn bescheiden van formaat, je kunt er gemakkelijk een aantal kwijt op tafel. Met heerlijke hapjes natuurlijk. Mail als je belangstelling hebt.
Vintage presenteerblaadjes, teakhout en teakfineer
Periode: jaren 60
Prijs: 12,50 euro per stuk
zaterdag 19 november 2016
Go with the flow
Muziek van de Queens of the Stone Age, niet iedereen houdt er van. Het is intense rock die je niet bij iedere activiteit kunt gebruiken. Ik heb het ooit meegenomen naar een avondje modeltekenen en dat werkte niet. De tekenaars raakten helemaal aangedraaid. Maar wat een goeie band, wat een drive. En over tekenen gesproken; het filmpje bij Go with the Flow, een ouder nummer, is prachtig geanimeerd. En het motto van het nummer kunnen we ons ter harte nemen.
vrijdag 18 november 2016
Cor Alons salontafel in mahonie
Salontafel Cor Alons (voor Gouda Den Boer)
Periode: 1950 - 1960
Prijs: Verkocht/Sold
donderdag 17 november 2016
Stoere wandlamp. Philips?
De wandlamp op de foto's is een mooi exemplaar uit de jaren 60/70, waarschijnlijk geproduceerd door Philips. Als je van stoer en industrieel houdt dan is dit iets voor jou. Philips maakte veel van deze geometrische armaturen van metaal. No-nonsense, geen frutsels maar gestileerde functionaliteit. De lamp verkeert in een mooie gebruikte staat en heeft 1 fitting achter het witte kunststof kapje. Totale hoogte is 32 cm, diep 11 en breed 13,5 cm.
Philips wandlamp, metaal en kunststof
Periode jaren 60/70
woensdag 9 november 2016
vrijdag 4 november 2016
Philips lamp voor de donkere kamer
Hele mooie donkere kamerlamp van Philips uit de jaren 70. Toen mannen nog een darkroom hadden. Voor het afdrukken van hun foto's. Tegenwoordig doen ze dat anders.
De lamp heeft naast een gewoon lampje een speciaal groengeel lampje om de doka te verlichten tijdens de werkzaamheden. De lampjes kunnen tegelijk en afzonderlijk branden. Mooi ding dat bijna ongebruikt is. Erg leuk om als verlichtingsobject te gebruiken in je interieur.
Vintage doka lamp van Philips, jaren 70
Hoogte 35 cm
Prijs: 75 euro
woensdag 2 november 2016
Serov
Valentin Serov is een van de Russische schilders die deel uitmaakte van de Reizigers, de Peredvizhniki die worden belicht door het Drents Museum. In Assen zijn oa twee portretten van hem te zien. Ik leerde zijn werk kennen tijdens mijn kunststudie aan Minerva in de jaren 80. Docenten en mede-studenten kenden de namen van Levitan, Repin, Shiskin en Serov. De zeer schaarse boeken die er over hen beschikbaar waren gingen veelvuldig rond in de schilderlessen. Het prachtige werk en grote vakmanschap kregen van ons veel aandacht. En bewondering uiteraard, dit was schilderkunst 2.0. Van een bijna beangstigende buitencategorie. Zo goed zouden wij nooit worden vreesden we. Die boeken wilden we natuurlijk allemaal hebben maar je kon ze in het westen eigenlijk niet vinden. De Perestrojka moest nog beginnen, het Oostblok zat nog dicht. Aurora Art in Leningrad gaf boeken uit over de Reizigers en alleen een goeie Nederlandse boekhandelaar wist die boeken te bemachtigen. Het lukte me zo om een mooi boek over Repin in handen te krijgen, na lang wachten kwam het eindelijk aan in Groningen. Later vond ik nog boeken over Levitan en Shiskin. Over Serov zijn ook mooie publicaties verschenen maar die ontbreken nog in m'n bibliotheek.
Serov verstond de kunst van het weglaten, van het niet-schilderen. Je ziet vaak dat kunstenaars zich verliezen in de techniek en in de wens om zoveel mogelijk te laten zien. Daardoor kunnen schilderijen verkrampt aandoen en hermetisch gesloten blijven; je kunt er als kijker niets meer in aanvullen. In Assen zijn die voorbeelden er ook. Bij Serov is juist veel ruimte voor interpretatie, hij suggereert daar waar het kan. Hij schildert de kern van een onderwerp en stipt bijna nonchalant nog wat andere zaken aan. Zijn werken zijn daardoor een waar schilderfeest. Hij gebruikt abstracte vlakken, werkt bewust partijen niet uit, poetst en veegt en hij is een virtuoos kleurenmenger. De man kon ontzettend goed kijken en wist in 1 beweging vormen en texturen aan te geven. Zijn 'schwung' lijkt op die van zijn Amerikaanse tijdgenoot John Singer Sargent.
portret van Isaac Levitan
model in het atelier
Peredvizhniki in Drents Museum
In het Drents Museum in Assen worden schilderijen getoond van Russische schilders uit de 2e helft van de 19e eeuw. Actieve vernieuwers van de schildertradities in hun tijd. De groep was groot en had als aanvoerders de schilders Repin, Serov en Shiskin. De tentoonstelling geeft een boeiend historisch beeld van het Rusland van die tijd en het engagement van de kunstenaars. Er zijn prachtige werken te zien van de hierboven genoemde meesters en vele anderen
Abonneren op:
Posts (Atom)