Wie er op uit trekt maakt dingen mee. Ik ga graag zo vaak mogelijk de natuur in. Liefst op tijden dat er geen andere mensen zijn, op een doordeweekse dag of een vroege zondagochtend. Op zo'n tochtje kwam ik deze week langs een enigszins kale maar heldere bospoel die nog duidelijk in wintertooi was. Bruin gras rondom en loodgrijze bladeren op de bodem. Terwijl ik langsliep schoot er van alles onderwater. Er zat blijkbaar volop leven in de poel maar ik kon niet onderscheiden wat het was. Waren het visjes, padden? Voor kikkers leek het me nog wat vroeg.... Ik bleef stilstaan en wachtte tot er iets gebeurde. Na een tijdje verscheen er iets aan de oppervlakte en zag ik dat het toch een kikker was. Niet groot en nogal donker gekleurd en met van die prachtige goudkleurige kikkeroogjes. Ik herkende de soort niet. Thuisgekomen heb ik hem opgezocht en bleek dat ik te maken had met de blauwe heikikker. Een soort die op de rode lijst staat en dus bedreigd wordt. De blauwe heikikker is eigenlijk gewoon bruin met strepen maar in de paartijd, en die breekt nu aan, kleurt het mannetje blauw. De kikkers zoeken in maart de bospoelen en heidepoelen op om een partner te vinden, om er te paren en eitjes af te zetten. Na alle drukte verlaten man en vrouw de poel en wordt de blauwe heikikker een landkikker die alleen in hele droge periodes nog het water opzoekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten