Het was nogal een grauwe bedoening de afgelopen maand. Januari zonder winterweer bleek vooral grijs en saai. Daar kun je dan wel eens genoeg van krijgen en verlangen naar sneeuw en zon en helderheid.
Gelukkig krijg je af en toe een kadootje als je oplet. Op een van die asgrauwe dagen zat ik op de fiets op weg naar de stad, toen ik een hees en timide vogelgeluidje hoorde vanuit een wilgenbosje langs het fietspad. Ik herkende het, het was van een goudvink. Dat zijn nogal bescheiden vogels die dat eigenlijk niet zouden moeten zijn, want ze zijn schitterend. Je ziet ze echter niet veel. Ik probeerde hem te spotten en zag hem boven in een boomtop zitten. Te ver weg voor details. Ik fietste verder en toen vloog hij op en zeilde over mij heen. Het was een mannetje en ik werd getrakteerd op het diep-rozerood van zijn borst en zijn prachtige zwarte kop. Het gaf kleur aan m'n dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten