De achterburen hebben een hond en allebei een baan. Dan kun je het dier overdag niet uitlaten. En dat is nou juist iets wat een hond nogal nodig heeft. Maar de uitlaatservice biedt uitkomst en die komt dus regelmatig langs voor de hond. Van het ophalen krijg ik meestal weinig mee maar van de thuiskomst van de trouwe viervoeter des te meer. Deze week bijvoorbeeld. Het was prachtig weer en ik at mijn broodje op mijn gemak lekker in de tuin. Achter de manshoge heg stopte een busje, een deur zwaaide open en een pandemonium brak los; de uitlaatservice. Alsof er een hondenkennel werd geparkeerd, zo hard gingen de honden tekeer in het busje. Ik word daar steeds erg onrustig van. De buurhond werd uitgeladen en de achterklep ging dicht. Gek genoeg werd het in de bus toen weer stil. De buurhond werd thuis afgeleverd en terwijl de mevrouw van de uitlaatservice terug liep naar haar bus werd ze gebeld. Uit de aard van het gesprek maakte ik op dat de achterbuurvrouw belde. Het gesprek ging over haar hond die net was thuisgebracht. Ze maakte zich blijkbaar zorgen want de uitlaatmevrouw zei van alles over de conditie van het dier. De uitlaatmevrouw klonk deskundig, ze stelde de achterbuurvrouw op haar gemak. Het gesprekje duurde voort en ik vernam wat het hondje had gegeten en ook wat ze weer had uitgekotst. Het beestje was duidelijk niet lekker vandaag. Toen kwamen de symptomen aan bod. Er werden er enkele uitgewisseld en tenslotte sprak de uitlaatmevrouw de veelzeggende woorden: "Ja, ontlasting zegt een hoop."
