Op 7 augustus was ik met mijn dochter op een zonovergoten Ameland. Samen met heel veel anderen, de boot was overvol. Wat dan opvalt is dat we allemaal achter elkaar aanlopen. Daar waar de anderen zijn is het blijkbaar het beste. We sluiten allemaal aan in lange rijen bv voor het huren van een fiets op de pier. Of we gaan allemaal bij elkaar liggen op het strand. De massa kroop dus bij elkaar en daarom zochten wij ons heil elders. De fietsverhuurder in het dorp, 10 minuten lopen vanaf de pier, had plenty fietsen en er stond geen rij. We reden tot paal 18 bij het Oerd om het strand op te gaan; er was niemand. Het is dan net of je de eerste mens bent op zo'n plek. Er zijn geen sporen van beschaving (beetje gekleurd plastic van visnetten hooguit), geen voetstappen in het zand. Je beleeft avonturen. We vonden het karkas van een jonge zeehond en een scherf van een werktuig van vuursteen uit de prehistorie. We genoten van de groene tinten van het zeewater en de wolkenschaduwen die over het landschap snelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten