De Belgische fotograaf Stephan Vanfleteren maakte dit portret van Jan Wolkers.
Het toont Wolkers in de herfst van zijn leven. Vanfleteren is een meester in het fotograferen van karakter, van de ziel van zijn modellen en landschappen. Een zekere mystiek ontstaat door het prachtige, wat omfloerste zwart/wit van zijn foto's.
De foto werd gemaakt op Texel waar Wolkers zijn hart aan had verpand. Het gezelschap was onderweg op zoek naar een mooie locatie voor een portretfoto, eind van de dag, de zon verdween. Vanfleteren was even uitgestapt om de omgeving te scannen. Toen hij omkeek zag hij dit plaatje en sloeg toe. Op het origineel zie je ook nog het achterliggende landschap dat in de ondergaande zon vervaagt. Wat wordt de kwetsbare Wolkers hier liefdevol benaderd, zowel door Karina als door Vanfleteren. Het gedicht hieronder is van Wolkers.
Het toont Wolkers in de herfst van zijn leven. Vanfleteren is een meester in het fotograferen van karakter, van de ziel van zijn modellen en landschappen. Een zekere mystiek ontstaat door het prachtige, wat omfloerste zwart/wit van zijn foto's.
De foto werd gemaakt op Texel waar Wolkers zijn hart aan had verpand. Het gezelschap was onderweg op zoek naar een mooie locatie voor een portretfoto, eind van de dag, de zon verdween. Vanfleteren was even uitgestapt om de omgeving te scannen. Toen hij omkeek zag hij dit plaatje en sloeg toe. Op het origineel zie je ook nog het achterliggende landschap dat in de ondergaande zon vervaagt. Wat wordt de kwetsbare Wolkers hier liefdevol benaderd, zowel door Karina als door Vanfleteren. Het gedicht hieronder is van Wolkers.
herfst
op broze krukken
het plantaardig gebeente
stapelt zich tot humus
sterven voor leven
het herfsttijloze
vergloort tot bleek lila
de aquarel van een ademtocht
druppelt uit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten