Parallel inductie
mixed media op papier
120 x 150 cm
Folkert de Graaf 2014
donderdag 29 mei 2014
woensdag 28 mei 2014
Calder/Miro
In 2012 was er een prachtige overzichtstentoonstelling van Alexander Calder in het Haags Gemeentemuseum. Hij is wereldberoemd geworden met zijn mobiles en grote beelden van staal. In het museum zag je hoe hij zich ontwikkelde van een onzekere schilder, via het maken van draadfiguren tot een beeldenmaker van formaat. Calder was innig bevriend met Joan Miro, de Catalaanse schilder. De vriendschap duurde hun hele leven. De Amerikaan Calder kwam in de jaren 20 van de vorige eeuw naar Europa om zich verder te ontwikkelen als kunstenaar. Hij vestigde zich in de toenmalige kunst-hotspot Parijs, waar ook Miro werkte. Ze waren beide ontevreden over de toenmalige avantgarde kunst en zochten naar nieuwe manieren om zich uit te drukken. Ze bleken voor die vernieuwing in hun werk uiteindelijk eenzelfde fascinatie te hebben; kinderspeelgoed. Calder stopte met schilderen en bouwde van ijzerdraad een circus met bewegende figuurtjes. Daar trad hij mee op en verdiende hij de kost. Het trok de aandacht en hij vond er een inspiratiebron in voor het maken van zijn mobiles. Bij de tentoonstelling kon je bewegende beelden zien van Calder terwijl hij voorstellingen gaf en portretten van ijzerdraad boog. Zeer vaardig en weloverwogen; het was nog maar een kleine stap naar het maken van zijn geabstraheerde driedimensionale sculpturen.
Miro maakte ook ruimtelijk werk maar bleef toch meer schilder.
De kunstenaars hadden een duidelijk zichtbare invloed op elkaars werk.
Bekijk de YouTube link voor beelden van Calder en zijn circus.
Calder
Miro
Wilgenpluis
De afgelopen weken zweefde er veel wilgenpluis in de lucht. Niet voor iedereen prettig waarschijnlijk. Wel bijzonder dat het ineens zo massaal in de lucht hing. Wilgenstruiken stonden in bloei en kregen een grijze waas alsof ze beschimmeld waren of aangetast door de spinselmot. In huis leek het alsof je maanden niet gestoft had. Het pluis zweefde naar binnen omdat de tuindeuren open stonden vanwege het warme weer. Het hoopte zich op in stille hoekjes. Wel mooi hoor van dichtbij, zo'n pluisje.
woensdag 21 mei 2014
Aart Klein, fotograaf
De Nederlands fotograaf Aart Klein(1909 - 2001) werkte bij het foto-agentschap Polygoon. Daar begon hij in 1930 als administratief medewerker. Maar hij maakte zich de fototechniek eigen en werd een van de belangrijkste fotografen van het agentschap. Een man met talent dus. Zijn werk is sterk grafisch en heeft veel contrast. Hij had een neiging tot abstraheren. Zijn werk is meerdere keren bekroond met een prijs. Het fotoboek op de plaatjes is een ode aan de rivier de Amstel. Titel: De Amstel is er gelukkig nog. Het werd in 1991 uitgebracht en toont de invalshoek van Klein op deze rivier, door de jaren heen. Het boek geeft tevens een mooi beeld van de fotografische kwaliteiten van Aart Klein. Ben je geinteresseerd in het boek dan kun je contact opnemen.
woensdag 14 mei 2014
Weight of love/Black Keys
De Amerikaanse band Black Keys heeft een nieuwe cd uitgebracht, Turn Blue. Ik ben geen die hard fan van de Keys maar ze hebben me met hun nieuwe werk wel over een streep getrokken.
Het 1e nummer Weight of Love grijpt je direct bij de keel. Frontman Dan Auerbach laat z'n gitaar fantastisch janken. Dit nummer gaat ergens over, zo vertaal je verdriet en leed. Zijn gitaar gaat tekeer zoals je het niet vaak meer hoort. En aan het eind, als je 6 minuten lang de emoties eruit gegooid hebt, dan ben je moe. Het nummer eindigt dan ook prachtig in rust. Check de link.
dinsdag 13 mei 2014
Parallel inductie, in uitvoering
mixed media; inkt, ballpoint, potlood, aquarel
120 x 150 cm
Folkert de Graaf 2014
donderdag 8 mei 2014
Noordkaap 53 graden NB, 6 graden OL
Deze week ben ik op en neer geweest naar de Noordkaap. Dat lukt je niet in 1 dag tenzij je de Groningse Noordkaap bezoekt, wat ik deed.
Het is de meest noordelijke punt van het vasteland van Nederland en ligt dichtbij de Eemshaven in de Emmapolder.
Je bent er als je net als ik mazzel hebt, helemaal alleen. De ervaring van 'ruimte' is er indrukwekkend. De Emmapolder is richting het westen vooral leeg en plat, met kaarsrechte akkers. Afgezoomd door de zeedijk met daarachter de eveneens lege watervlakte van het Wad. Bij helder weer zie je Borkum liggen. Naar het oosten toe zie je de Eemshaven en staan er enorme windmolens in het beeld.
Op de dijk staat 'de Hemelpoort', een kunstwerk van Rene de Boer. Zijn kunstwerk markeert dit bijzondere punt op 53 graden NB en 6 graden OL. Het werd in 2002 geplaatst. Toen werd ook de naam Noordkaap gegeven aan deze locatie.
woensdag 7 mei 2014
Not in my backyard
Maar daar vlak achter dus. Daar ligt een prachtig veldje dat niet wordt gebruikt. Zo'n vergeten hoekje waar van alles staat, en gebeurt. Maar wat niemand weet.
Op dit moment bloeien er heel veel veldbloemen o.a. klaver, boterbloemen en zuring. Op het talud rond het terrein staat fluitekruid in uitbundige hoeveelheden, wel een meter hoog. Muf geurend en met heel veel insecten op de bloemen.
Ik heb er verrast rondgesnuffeld en weer eens op zuring gekauwd. Inderdaad, nog altijd zuur. Laten we meer hoekjes vergeten.
maandag 5 mei 2014
Abonneren op:
Posts (Atom)