woensdag 30 april 2014

zaterdag 26 april 2014

Piramida

 
 Piramida was een communistische Sovjetkolonie op Spitsbergen (Svalbard in het Noors). Een soort utopisch mijnbouwproject (steenkool) dat vanaf 1927 door ongeveer duizend Russen permanent werd bevolkt. Ze woonden en werkten op deze onherbergzame plek en waren bijna volledige selfsupporting. Er werden zelfs koeien gehouden en gewassen geteeld in speciale kassen. De kolonie bestond ongeveer 70 jaar en werd eind jaren 90 opgegeven; de Sovjetunie viel uiteen en de steenkoolvoorraden raakten op. De verlaten gebouwen en machines staan er nog en worden min of meer beheerd door een paar Russen. Vogels en ijsberen bewonen nu het complex. De Deense muziekgroep Efterklang maakte in 2010 voor een nieuw muziekproject geluidsopnamen in Piramida. Die muzikale zoektocht, de verhalen van een oudbewoner en fascinerende beelden van deze bijzondere plek vind je terug in de documentaire 'The ghost of Piramida'. Zeer de moeite waard om te bekijken. Check de link.
 Op de site van de Gebrueder Beetz vind je filmpjes van andere moderne ruines.
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Jonge kieviten

De afgelopen week fietste ik door de weilanden bij Adorp (Gr.). Het was een mooie zonnige lentedag. Ik had al kemphanen gezien en moest het onderweg nu doen met de wat bescheidener kieviten. Een ouderstel ging nogal tekeer terwijl ik passeerde en ik concludeerde dat er jongen moesten zijn. Die zaten dan wel erg dicht bij het pad waarvan behalve fietsers, ook landbouwers gebruik  maakten. Ik hoorde de kuikens piepen, vlakbij in de berm. Vraag me niet waarom maar ik besloot om ze te gaan zoeken. Als ik ze zou vinden dan zou ik ze in het veilige weiland zetten, ver weg van het gevaar dat het verkeer meebracht. Dat was dus gemakkelijker besloten dan gedaan! Ik moest flink zoeken. Steeds als de kuikens piepend reageerden op hun paniekerige ouders in de lucht, kon ik me even orienteren. Zo kwam ik steeds dichter bij de sloot terecht. Ik schrok, ze zouden toch niet.....? Uiteindelijk vond ik de eerste in het water onder een pol overhangend gras. Nauwelijks zichtbaar, erg klein en behoorlijk nat en onderkoeld. Met moeite kreeg ik hem te pakken, de slootwal was hoog en steil. Terwijl ik het beestje van nog maar 1 of 2 dagen oud droogdepte, constateerde ik dat er nog wat leven in zat. Hij zette gelukkig een flinke keel op en de oudervogels reageerden goed. Maar zou het voldoende zijn? Hij kon niet meer staan en bewoog heel traag. Meenemen, overwoog ik. Ik zette hem uiteindelijk toch maar in het gras in de zon en hoopte dat hij snel gevonden zou worden door het ouderpaar. Hij had warmte nodig. Maar er was er dus nog eentje. Weer ging ik op het geluid af en nummer 2 vond ik staand op een kluit klei in de sloot. Een eind verder dan nummer 1. Dit kuiken was evenals de andere waarschijnlijk per ongeluk bij de sloot beland en over het randje gekukeld. De slootkanten waren te steil om weer te kunnen ontsnappen. Met slechts een paar natte poten was nummer 2 er echter beter aan toe. Ik zette hem bij het andere kuiken en hoopte er het beste van. Toen ik wegfietste was een van de ouders al geland bij het onfortuinlijke stel. 


dinsdag 22 april 2014

vrijdag 18 april 2014

Slootje

Deze week heb ik weer eens ouderwets in een slootje getuurd. Vroeger als kind deed ik dat veel met m'n vriendjes. Op onze buik hangend over de rand van de sloot. Speurend in het heldere water naar stekelbaarsjes, salamanders, kikkervisjes. Natuurlijk met het schepnet paraat en een emmer waar de buit in werd bewaard. We griezelden van de larve van de geelgerande waterkever die met z'n enorme kaken kikkervisjes greep, van de waterschorpioen die vervaarlijk tussen het kroos wandelde. We hadden alle tijd en ontdekten een fascinerende wereld die we probeerden na te bootsen in oude aquaria en vijvertjes. Meestal was het resultaat bedroevend. Toen ik deze week de heldere sloten bij mij in de buurt zag kon ik het niet laten om even te kijken. Boven enkele zanderige open plekken zwommen stekelbaarsjes en voorntjes rond in het opgewarmde water. De waterplanten nog getooid in een winters grijsgroen. Kikkers sprongen verschrikt in het water en 'schaatsenrijdertjes' schoven over het wateroppervlak. Je gaat er gemakkelijk aan voorbij en dat is jammer.
 
Fotograaf Willem Kolvoort is de pionier van de Nederlandse onderwaterfotografie. Hij heeft het Hollandse slootjesleven schitterend in beeld gebracht. Kun je zelf niet op je buik langs de slootrand liggen? Kijk dan eens naar het werk van Kolvoort op zijn website
 
 
 
 

woensdag 16 april 2014

Don't get around much anymore

 
 
 
 
mixed media (acryl, krijt, potlood) op papier
50 x 70 cm, 2014
Folkert de Graaf

Verwilderd koolzaad

 
Verwilderd koolzaad kom je op allerlei plekken tegen, vaak in bermen en op rommelterreintjes. Het is een prachtig plantje dat een mooi geel accent geeft aan de plekken waar het groeit. Heel transparant eigenlijk, bijna kwetsbaar. Je ziet er altijd veel insecten en het bloemetje ruikt heerlijk, naar brem!
 
 
 
foto Folkert de Graaf


Mooie dag

 
Het schelpenpaadje naar de begraafplaats van Roderwolde. De oude dodenakker ligt een eind  buiten het dorp, een lang pad omzoomd met bomen brengt je er naartoe. Het gruizige witte pad, het verjaarde riet en de beukenbomen lichten bleekjes op in de voorjaarszon. Er zit volop leven in de beuken die bijna allemaal spechtenholen herbergen, vooral oude. Nu in bezit genomen door mezen en spreeuwen die er een drukte van jewelste van maken. De begraafplaats zelf, waar een prachtig baarhuisje staat, is een van de rustigste plekjes die ik ken.
 
 
foto Folkert de Graaf

woensdag 9 april 2014

Expo De Graaf/Meek; nog tot en met 27 april

 
 
Wil je de tentoonstelling 'De Graaf/Meek' nog bekijken? Wacht dan niet te lang. Je kunt nog enkele weekenden terecht in de Molen Adam in Delfzijl. Het werk van Folkert de Graaf en Paul Meek is t/m 27 april te bezichtigen.

Expositie
De Graaf/Meek

Folkert de Graaf - schilderijen
Paul Meek - foto's


Molen Adam
Molenbergplein 21 in Delfzijl
iedere woensdag van 13 - 16 uur
zaterdag en zondag van 14 - 17 uur


 
 

zondag 6 april 2014

Conrad Botes

Conrad Botes is een belangrijke jonge kunstenaar uit Zuid Afrika. Zijn kunst is sterk gebaseerd op de beeldtaal van strips, op de Pop Art van de jaren 60. Zijn onderwerpen zijn actueel en hij is kritisch in zijn rauwe commentaar op de Zuid Afrikaanse en internationale samenleving.
Er zit ook een zeker surrealisme in dat we meer zien in de Zuid Afrikaanse kunst. De foto's van Roger Ballen hebben het maar ook de graphics en de video's van de rapgroep Die Antwoord.
 
 
 



Wall House #2 John Hejduk

In Groningen staat het Bye House uit de Wall House #2 serie van de Amerikaanse architect John Hejduk. Het is postuum gebouwd in 2001, Hejduk overleed in 2000. Het Bye House is een staaltje architectuur van internationale allure. Daar mogen we in Groningen best een beetje trots op zijn. Het gebouw staat in de wijk Hoornse Meer in het zuiden van de stad en het leidde lange tijd een anoniem bestaan. Dat komt misschien wel omdat er niet in gewoond kan worden. Het heeft maw geen functie en dat zorgt er dus voor dat er geen leven is op de plek waar het is gebouwd. De ontwerpen van Hejduk waren er op gericht om met name de architectonische principes te laten prevaleren. Dit mocht ten koste gaan van de functionaliteit. Hij was een belangrijke theoreticus die hield van een strenge geometrie. Schatplichtig aan Le Corbusier ontwierp hij transparante gebouwen waarin de constructie centraal stond en zichtbaar was. Er zijn overigens maar weinig van zijn ontwerpen gerealiseerd.
In de Wall House serie die hij al in 1970 ontwierp, stond de muur centraal. Alle ruimten van de woning en de entree werden hieraan opgehangen. Ga eens een kijkje nemen in dit prachtige gebouw. Ik kan het aanraden als een bijzondere ervaring. Tegenwoordig is het in gebruik als expositieruimte en verblijven er regelmatig 'artists in residence' die er kunstprojecten realiseren.
Check de website voor verdere info.
 
 
 
Bye House uit de Wall House #2 serie
John Hejduk
 
AJ Lutulistraat 17, Groningen
 
foto's Folkert de Graaf